ارزش دفتری چیست ؟

محاسبه ارزیابی جایگزینی

ارزش جایگزینی (Replacement value) دربورس چیست؟(4 مورد مزایا و معایب ارزش جایگزینی)

ارزش جایگزینی در بورس را را با یک مثال ساده بدانید. فرض کنید که قصد را اندازه یک استارتاپ یا شرکت جدید را دارید و با توجه به به شرایط بازار می خواهید بدانید که شرکت‌های رقیب شما که در زمینه شما فعالیت می‌کنند از چه توانایی هایی برخوردارند.

از این رو شما باید حداقل امکانات و تجهیزاتی را که در شرکت رقیب شما استفاده می شود را داشته باشد . شما احتیاج دارید که ارزش دارایی آن مجموعه را در زمان حاضر به علاوه هزینه های مربوط به تولید، بازاریابی، حقوق و دستمزد، آب، برق، مالیات و هر هزینه دیگری را محاسبه نموده تا شرایط این را داشته باشید که یک مجموعه و یا شرکت مشابه شرکت رقیب خود راه اندازی کنید.ارزش دفتری چیست ؟

به‌طور کلی می‌توان گفت که به ارزش اوراق بهادار یک شرکت با این فرض که قصد ایجاد شرکت موردنظر را در تاریخ محاسبه داشته باشیم، ارزش جایگزینی آن می‌گویند. Maab

آیا می دانید که می توان به راحتی اقدام به ارزش گذاری سهام یک شرکت در بازار بورس نمود؟ روش های مختلفی وجود دارند که با استفاده از آنها می توان در بورس اقدام به ارزشیابی سهام نمود. ارزش جایگزینی از جمله روش های معتبری است که برای یافتن ارزش ذاتی یک سهم مورد استفاده قرار می گیرد.

منظور از ارزش جایگزینی در بورس چیست؟

ارزش جایگزینی هر سهامی در بازار بورس، در اصل ارزش یک ورقه بهادار است، با فرض بر این که در زمان محاسبه ارزش سهام، قصد ایجاد شرکت وجود داشته باشد. یعنی اگر قصد دارید بدانید ارزش جایگزینی چیست، لازم است تمامی هزینه هایی که برای راه اندازی شرکت نیاز دارید را بسته به هزینه های شرایط فعلی مورد بررسی قرار داده، و پس از آن مقدار به دست آمده را بر تعداد سهام شرکت تقسیم نمایید.

ارزش جایگزینی

با ما همراه باشید تا بیشتر با مفهوم این ارزش آشنا شوید، و بدانید چگونه می توانید سهام یک شرکتی را ارزشیابی کنید.

ارزش جایگزینی در بورس چیست؟

تمام سهام های شرکت ها در بورس، از دو نوع ارزش واقعی و ارزش روز جایگزین برخوردار هستند. پیش از آنکه بخواهید اقدام به خرید سهام شرکت های بورسی نمایید، لازم است در مورد ارزش سهام های شرکت اطلاعات دقیقی به دست آورید. مثلا در مورد مفهوم ارزش جایگزین، باید به این نکته اشاره کنیم، که تمام هزینه ها و مخارجی که لازم است برای خرید شرکت یا ساخت شرکت مشابه با دارایی های فعلی بپردازید، در این مورد مورد نظر قرار می گیرد.

ارزش جایگزینی

اما در مورد ارزش جایگزینی سهام شرکت ها، باید به هزینه هایی که برای تاسیس شرکت در زمان فعلی نیاز است توجه کنید. پس از آنکه تمامی این هزینه ها را برآورد نمودید، باید عدد به دست آمده را بر تعداد سهام شرکت فعلی تقسیم کرده و رقمی را به دست آورید. که این رقم در اصل همان ارزش جایگزین به شمار می رود.

معمولا شرکت ها در زمانی که تمایل دارند اقدام به فروش تمام دارایی های خود کنند، با این روش غیر عملیاتی، سود شرکت را بسته به تعداد سهام هایی که وجود دارد بررسی می کنند. این نکته را در نظر داشته باشید، که برای محاسبه ارزش جایگزین، لازم است تمام دارایی های شرکت در نظر گرفته شود. از جمله زمین، ابزار، ساختمان، تجهیزات و موارد دیگر.

ارزش جایگزینی

حتی برای بررسی ارزش جایگزینی لازم است دارایی های جاری را نیز در نظر بگیرید. این دارایی ها معمولا ذخایر مالیاتی، مطالبات و موارد دیگر هستند که ارزیابی شده و در ترازنامه جایگزین می گردند. در انتها زمانی که بدهی های شرکت را از دارایی های آن جدا کردید، حق تمام صاحبان جدید سهام ها مشخص می شود.

چگونه ارزش جایگزینی یک سهم در بورس را محاسبه کنیم؟

همانطور که پیش از این اشاره نمودیم، برای آنکه بخواهید ارزش جایگزینی سهام یک شرکت را مورد محاسبه قرار دهید، لازم است ابتدا در مورد تمام دارایی های سهام اطلاعات به دست آورید. می دانیم که تورم و شرایط اقتصادی در کشورها می تواند هر روز ارزش روز دارایی ها را با تغییر مواجه سازد. پس دارایی ها باید با ارزش روز محاسبه شوند.

پس از آنکه ارزش دارایی ها را محاسبه نمودید، آنها را در ترازنامه جایگزین کنید. لازم است حتما بدهی ها را از کل دارایی هایی که به دست آمده کسر کنید تا موفق شوید حقوق صاحبان سهام را به درستی تعیین نمایید. با تقسیم کردن باقی مانده ارزش دارایی ها بر تعداد سهام های شرکت، می توانید ارزش جایگزینی را محاسبه کنید.

محاسبه ارزیابی جایگزینی

در صورتی که تمایل دارید در انتهای هر دوره اقدام به ارزیابی جایگزینی نمایید، می توانید از روش دیگری استفاده کنید. معمولا تحلیلگران در بازار بورس از این روش بیان شده برای تحلیل ارزش سهام های شرکت های بورسی استفاده می کنند. زیرا ارزش دفتری دارایی ها در ترازنامه به هیچ عنوان از ارزشیابی شرکت ها معتبرتر نیست.

تصور کنید شرکتی 10 سال است که تاسیس شده باشد. برای آنکه بخواهید ارزش دارایی های آن را بررسی کنید، باید دارایی های شرکت را به نرخ روز مورد محاسبه قرار دهید. تحلیلگران نیز برای کسب اطلاع در مورد ارزش سهام ها، پیش آنکه اقدام به خرید و فروش سهام و یا معامله در بورس نمایند، باید به ارزش جایگزینی سهام توجه کنند.

مزایای ارزش جایگزینی چیست ؟

ارزش گذاری سهام شرکت هایی که در بازار بورس فعالیت می کنند، می تواند برای سهامداران و سرمایه گذاران برخی مزایا و معایبی را به همراه داشته باشد. از جمله مهمترین مزایایی که می توانیم برای ارزش جایگزینی سهام بیان کنیم، عبارت است از:

1. ارزش گذاری سهام با روش جایگزین، این امکان را برای تحلیلگران فراهم می کند که بتوانند میان سود نگهداری از دارایی ها و سود عملیاتی تفاوت قائل شوند. که این مسئله به تنهایی قادر است برای ارزیابی کارایی مدیران بسیار مهم تلقی شود.
2. روش ارزش جایگزینی سهام نسبت به ارزش تاریخی سهام منطقی تر بوده و برای مقایسه با نرخ فروش مورد محاسبه قرار می گیرد. زیرا در این روش مبلغی که شرکت باید برای تحصیل دارایی به سهامداران خود بپردازد مورد بررسی قرار می گیرد.
3. ارزیابی جایگزینی نسبت به روش های دیگر اطلاعات کاربردی تر و مفیدتری در مورد آینده شرکت در اختیار تحلیلگران قرار می دهد. از این رو تحلیل گرانی که این ارزش را مورد بررسی و محاسبه قرار می دهند، موفق می شوند پیش بینی بهتری از آینده سهام شرکت داشته باشند.

علاوه بر تمامی مزایای یاد شده برای ارزش جایگزینی سهام، باید به برخی از معایب این روش نیز اشاره کنیم. مهمترین معایب استفاده از ارزیابی جایگزین، عبارتند از:

محاسبه ارزش دارایی های شرکت

معایب ارزیابی جایگزینی

1. تعیین ارزش جایگزین سهام شرکت ها در شرایط تغییر، دشوار است.
2. ارزیابی جایگزین هیچ گونه جنبه واقعی نداشته و در جایی به ثبت نمی رسد.
3. از آنجایی که این ارزش در جایی ثبت نمی شود، تنها می تواند بر روی اعتماد سرمایه گذار تاثیر بگذارد.
4. برخی از دارایی های شرکت از جمله دارایی هایی که نامشهود هستند، در زمان محاسبه ارزش جایگزینی مورد بررسی قرار نمی گیرند.
5. استفاده از روش ارزیابی جایگزین برای سهامداران هزینه بالایی در بر خواهد داشت.
6. روش ارزیابی سهام شرکت به هیچ عنوان در سودآوری و بازدهی شرکت تاثیری نخواهد داشت.

به طور کلی این روش بررسی ارزش سهام شرکت ها، مناسب شرکت هایی خواهد بود که دارایی زیادی دارند. این روش به تحلیلگران کمک می کند تا با دقت بیشتری برای انجام معامله در بازار بورس اقدام کنند.

تجدید ارزیابی چیست و چرا شرکت ها باید نسبت به تجدید ارزیابی اقدام نمایند ؟

تجدید ارزیابی به بیان ساده به معنی به روز کردن ارزش دارایی های شرکت ها است .

در صورت وجود شرایط تورمی ، ارزش منصفانه داراییهای غیر پولی به طور قابل ملاحظه ای نسبت به مبالغ دفتری مبتنی بر بهای تمام شده تاریخی آن افزایش یافته که این امر خصوصیت کیفی مربوط بودن اطلاعات و در نتیجه مفید بودن اطلاعات مندرج در صورتهای مالی را کاهش می دهد.ارزش دفتری چیست ؟

موضوع تجدید ارزیابی از چه زمانی مطرح شد ؟

موضوع تجدید ارزیابی داراییهای غیر پولی که به بهای تمام شده تاریخی در صورتهای مالی منعکس می گردد، ابتدا در کشورهای پیشرفته صنعتی و در دورانهایی که تورم کم سابقه ای بر اقتصاد آنها حاکم بوده است مطرح گردید و به تدریج به گونه ای اختیاری توسط واحد های تجاری این کشورها مورد عمل قرار گرفته است. با وجود ناسازگاری این نحوه عمل با مفاهیم زیربنای نظام بهای تمام شده تاریخی ، محافل حرفه ای این کشورها در برخوردی عمل گرایانه با موضوع ، نسبت به انتشار استانداردهایی در این زمینه اقدام کرده اند.

آیا در ایران استاندارد هایی در زمینه تجدید ارزیابی وضع شده است ؟

استاندارد های حسابداری ایران در صورت رعایت ضوابط مربوط به تناوب تجدید ارزیابی ، انتخاب دارایی جهت تجدید ارزیابی و مشخصات ارزیاب ، تجدید ارزیابی دارایی غیر پولی را مجاز می داند. درصورت اتخاذ روش تجدید ارزیابی ، پس از شناخت اولیه یک قلم دارایی غیر پولی در صورتهای مالی(به بهای تمام شده )، این قلم باید به مبلغ تجدید ارزیابی یعنی ارزش منصفانه دارایی در تاریخ تجدید ارزیابی پس از کسر استهلاک انباشته مبتنی بر مبلغ تجدید ارزیابی ، نمایش یابد. پس از انجام تجدید ارزیابی ، استهلاک انباشته قبلی حذف و مبلغ تجدید ارزیابی ، از هر نظر جایگزین ناخالص مبلغ دفتری قبلی آن دارایی خواهد شد .

ضوابط تجدید ارزیابی

ضوابطی در ارتباط با تناوب تجدید ارزیابی ، انتخاب دارایی جهت تجدید ارزیابی ، تعیین مبلغ تجدید ارزیابی و مشخصات ارزیاب در ادامه ارائه می شود که به مفید بودن اطلاعات مربوط به اقلام تجدید ارزیابی شده کمک می کند.

تناوب تجدید ارزیابی

تناوب تجدید ارزیابی به تغییرات ارزش منصفانه دارایی تجدید ارزیابی شده بستگی دارد.

چنانچه ارزش منصفانه دارایی تجدید ارزیابی شده ، تفاوت با اهمیتی با مبلغ دفتری آن داشته باشد ، تجدید ارزیابی بعدی ضرورت دارد . به موجب استاندارد های حسابداری در شرایط کنونی این تفاوت معمولا در دوره تناوب 3یا 5 ساله ایجاد می شود .البته در مورد سرمایه گذاریها ، دوره تناوب تجدید ارزیابی 1 سال است .

انتخاب دارایی جهت تجدید ارزیابی

هرگاه یک قلم از داراییهای غیر پولی ارزیابی شود، تجدید ارزیابی تمام اقلام طبقه ای که دارایی مزبور به آن تعلق دارد ، الزامی است . یک طبقه دارایی غیر پولی به گروهی از داراییهای با ماهیت و کاربرد مشابه در عملیات واحد تجاری اطلاق می گردد.نمونه هایی از طبقات داراییهای غیرپولی عبارتند از :زمین ، ساختمان ، ماشین آلات و تجهیزات ، کشتی ها ، هواپیماها ، وسایل نقلیه ، اثاثیه و منصوبات ، تاسیسات ، حق اختراع ، حق تالیف ، سرقفلی محل کسب ، علائم و نامهای تجاری ، حق امتیاز ، هزینه های تاسیس و ….

تعیین مبلغ تجدید ارزیابی

مبلغ تجدید ارزیابی دارایی غیر پولی بلند مدت عبارت از ارزش منصفانه آن در تاریخ تجدید ارزیابی است . ارزش منصفانه معمولا ارزش بازار دارایی با توجه به کارکرد فعلی آن است .اگر تعیین ارزش بازار غیر ممکن باشد ، می توان از بهای جایگزینی مستهلک شده استفاده نمود.

بهای جایگزینی مستهلک شده عبارت است از بهای جایگزینی جاری یک دارایی نو پس از کسر استهلاک مبتنی بر بهای مزبور و مدت استفاده شده از آن دارایی.

مشخصات ارزیاب

تجدید ارزیابی داراییهای غیرپولی ، باید توسط ارزیابان مستقل و دارای صلاحیت حرفه ای انجام شود .

در ضمن چنانچه واحد تجاری ارزیابان با صلاحیتی در استخدام خود داشته باشد ، استفاده از این ارزیابان به شرط آنکه نتایج کار آنها مورد تائید ارزیابان مستقل قرار گیرد بلامانع خواهد بود .

ثبت حسابداری مازاد تجدید ارزیابی به چه صورت است ؟

در اولین نوبت تجدید ارزیابی دو حالت زیر ، متصور است :

الف. مبلغ تجدید ارزیابی بیش از مبلغ دفتری باشد.

افزایش مبلغ دفتری در نتیجه تجدید ارزیابی (درآمد غیر عملیاتی تحقق نیافته ناشی از تجدید ارزیابی ) مستقیما تحت عنوان مازاد تجدید ارزیابی ثبت و در ترازنامه به عنوان بخشی از حقوق صاحبان سرمایه طبقه بندی می شود و در صورت سود و زیان جامع نیز انعکاس می یابد.

در نوبتهای بعدی تجدید ارزیابی با افزایش مبلغ دفتری ، همچون تجدید ارزیابی نوبت اول برخورد می شود. حال اگر با کاهش مبلغ دفتری روبرو باشیم ، این کاهش باید از مانده مازاد تجدید ارزیابی مربوط به همان دارایی به حساب مازاد تجدید ارزیابی بدهکار و در صورت سود وزیان جامع ( به عنوان یک کاهش ) انعکاس یابد و باقیمانده به عنوان هزینه شناسایی شود.

ب. مبلغ تجدید ارزیابی کمتر از مبلغ دفتری باشد.

کاهش مبلغ دفتری در نتیجه تجدید ارزیابی به عنوان هزینه شناسایی می شود.

در نوبتهای بعدی تجدید ارزیابی با کاهش مبلغ دفتری ، همچون تجدید ارزیابی نوبت اول برخورد می شود. حال اگر با افزایش مبلغ دفتری روبرو باشیم، این افزایش تا میزان هزینه قبلی شناسایی شده در رابطه با همان دارایی باید به عنوان درآمد به سود و زیان دوره منظور شود و باقیمانده تحت عنوان مازاد تجدید ارزیابی ثبت می شود.

با استفاده از یک مثال و دو فرض کلیه حالات ممکن در تجدید ارزیابی داراییها ارائه می شود.

مثال) شرکت آلفا زمینی را به مبلغ 1.000.000 ریال خریداری نموده است .

فرض اول. مبلغ تجدید ارزیابی زمین در نوبت اول 1.100.000 ریال می باشد. ثبت تجدید ارزیابی زمین به شکل زیر خواهد بود :

. مازاد تجدید ارزیابی زمین 100.000

در تجدید ارزیابی نوبت دوم، دو حالت به شرح زیر ممکن است رخ بدهد:

حالت 1. مبلغ تجدید ارزیابی زمین 1.300.000 ریال باشد. در این حالت ثبت تجدید ارزیابی زمین به شکل زیر است:

. مازاد تجدید ارزیابی زمین 200.000

حالت 2. مبلغ تجدید ارزیابی زمین 800.000 ریال باشد، دراین حالت ثبت تجدید ارزیابی زمین به شکل زیر است:

مازاد تجدید ارزیابی زمین 100.000

. زمین (1.100.000-800.000) 300.000

فرض ب. مبلغ تجدید ارزیابی زمین در نوبت اول 900.000 ریال می باشد. ثبت تجدید ارزیابی زمین به شکل زیر خواهد بود:

در تجدید ارزیابی نوبت دوم ، دو حالت به شرح زیر ممکن است رخ دهد:

حالت 1. مبلغ تجدید ارزیابی زمین 700.000 ریال باشد. در این حالت ثبت تجدید ارزیابی زمین به شکل زیر است:

حالت2 . مبلغ ارزیابی زمین 1.200.000 ریال باشد، در این حالت ثبت تجدید ارزیابی زمین به شکل زیر است:

. مازاد تجدید ارزیابی زمین 200.000

افزایش سرمایه از محل مازاد تجدید ارزیابی به چه صورت است ؟

افزایش سرمایه به طور مستقیم ، ازمحل مازاد تجدید ارزیابی که به عنوان یک درآمد غیر عملیاتی تحقق نیافته در سرفصل حقوق صاحبان سهام منعکس شده، مجاز نیست و انتقال تمام یا بخشی از مازاد به سود انباشته با تحقق درآمد مزبور تنها در موارد زیر صورت می گیرد:

الف.برکناری یا فروش دارایی مربوط.

در این صورت مانده حساب مازاد تجدید ارزیابی به طور کامل به سود انباشته منتقل می شود.

ب. به موازات استفاده از دارایی مربوط توسط واحد تجاری

مبلغ مازاد تحقق نیافته معادل تفاوت بین استهلاک مبتنی بر مبلغ تجدید ارزیابی دارایی و استهلاک مبتنی بر بهای تمام شده تاریخی آن خواهد بود. ازآنجا که کاربرد روش تجدید ارزیابی توسط برخی از واحدهای تجاری موجب می گردد این واحدهای تجاری در مقایسه با واحدهایی که از روش تجدید ارزیابی استفاده نکرده اند، سود آوردی کمتری نشان دهند و از طرفی کاهش سود در اثر تجدید ارزیابی در حسابها منظور شده است ، از حساب مازاد تجدید ارزیابی خارج و مستقیما به حساب سود انباشته منظور می شود تا بدین ترتیب سود قابل تخصیص تحت تاثیر تجدید ارزیابی قرار نگیرد.

نکته: هرگاه واحدهای تجاری صرفا مایل به ارائه اطلاعات در مورد ارزش منصفانه داراییهای غیر پولی از طریق یادداشتهای توضیحی باشند، پیروی از ضوابط فوق الزامی است.

مثال) شرکت الف در 1391/01/01 تجهیزاتی را به مبلغ 5.000.000 ریال خریداری نموده است این تجهیزات به روش خط مستقیم طی 10 سال مستهلک می گردد. تجهیزات مذکور در 1393/01/01 به مبلغ 10.000.000 ریال تجدید ارزیابی شده، در 1397/01/01 به مبلغ 6.000.000 ریال فروخته می شود. ثبت مربوط به خرید، تجدید ارزیابی و فروش تجهیزات به شکل زیر می باشد:

1391/01/01 . ثبت خرید تجهیزات:

. وجوه نقد 5.000.000

1391/12/29. ثبت استهلاک تجهیزات:

هزینه استهلاک تجهیزات (10/5.000.000) 500.000

. استهلاک انباشته تجهیزات 500.000

1392/12/29. ثبت استهلاک تجهیزات:

هزینه استهلاک تجهیزات 500.000

. استهلاک انباشته تجهیزات 500.000

1393/01/01 .ثبت تجدید ارزیابی تجهیزات:

تجهیزات (10.000.000-5.000.000) 5.000.000

استهلاک انباشته 1.000.000

. مازاد تجدید ارزیابی تجهیزات 6.000.000

مانده حسابهای تجهیزات و استهلاک انباشته تجهیزات در 1393/01/01 به شرح زیر است:

استهلاک انباشته تجهیزات

1393/12/29 . ثبت استهلاک تجهیزات و انتقال از حساب مازاد به سود انباشته معادل استهلاک اضافی:

هزینه استهلاک تجهیزات 1.250.000

. استهلاک انباشته تجهیزات 1.250.000

مازاد تجدید ارزیابی تجهیزات(1.250.000-500.000) 750.000

. سود انباشته 750.000

تا 1396/12/29 دو ثبت فوق، هرساله تکرار می شوند. در این زمان حسابهای استهلاک انباشته تجهیزات و مازاد تجدید ارزیابی تجهیزات به شرح زیراست :

مازاد تجدید ارزیابی تجهیزات

استهلاک انباشته تجهیزات

1397/01/01 . ثبت فروش تجهیزات و انتقال از حساب مازاد به سود انباشته :

وجوه نقد 6.000.000

استهلاک انباشته تجهیزات 5.000.000

. سود حاصل از فروش تجهیزات 1.000.000

مازاد تجدید ارزیابی تجهیزات 3.000.000

. سود انباشته 3.000.000

1.000.000=(10.000.000-5.000.000)-6.000.000=ارزش دفتری تجهیزات – مبلغ فروش=سود حاصل از فروش تجهیزات

ارزش دفتری چیست ؟

در این روش فرض بر این است که اگر شرکت رو به انحلال باشد، بایستی دارایی‌های شرکت فروخته شود، سهم طلبکاران شرکت پرداخت و باقیمانده مبلغ نیز بین سهام‌داران توزیع شود. بعضی معتقدند ارزش انحلال، معیار حداقلی برای ارزش سهام شرکت است و ارزش سهام کمتر از آن نمی‌شود.

چیزهایی که برای ارزیابی ارزش انحلال محاسبه می‌شود، همه دارایی‌های ملموس هستند، مانند: املاک و مستغلات، تجهیزات، موجودی و همه چیزهایی که شما می‌توانید در مدت کوتاهی برای آن خریدار پیدا کنید. فرض اصلی این است که اگر چیز ارزشمندی باشد، زمانی که شما وارد مرحله انحلال شدید، فروخته می‌شود. می‌توان به عواملی همچون اختراعات، حق تکثیر و هرگونه مالکیت معنوی دیگر اشاره کرد.

برای سرمایه‌گذار، ارزش انحلال به‌عنوان پارامتری برای ارزیابی ریسک سرمایه‌گذاری مفید است: ارزش بالقوه انحلال به معنای ریسک کمتر است. به‌عنوان‌مثال، اگر تمام عوامل دیگر برابر باشد، سرمایه‌گذار، کسب‌وکاری را ترجیح می‌دهد که اگر به مرحله انحلال رسید، کمتر ضرر بدهد.

حال این سؤال مطرح می‌شود، تفاوت بین ارزش دفتری و ارزش انحلال چیست؟

اگر استارتاپی دارایی‌هایش را در طی ورشکستگی به فروش برساند، ارزش انحلال آن به دلیل شرایط نامناسب فروش، احتمالاً کمتر از ارزش دفتری آن است.

بنابراین ارزش انحلال بیش از ارزش دفتری است. هرچند هر دوی آن‌ها دارایی‌های ملموس را تشکیل می‌دهند، زمینه‌ای که دارایی‌ها در آن ارزش دارد، متفاوت است. همان‌طور که «بن گراهام» اشاره می‌کند، ارزش انحلال توجه‌اش را به خروج از کسب‌وکار معطوف می‌کند درحالی‌که ارزش دفتری، ارزش‌هایی را که در کسب‌وکار قرار دارد اندازه‌گیری می‌کند.

روش های محاسبه استهلاک دارایی ثابت

روش های محاسبه استهلاک دارایی ثابت : در این مقاله مهم ترین روش هایی که برای محاسبه استهلاک سنواتی ، یا به عبارت دیگر به منظور تقسیم جمع استهلاک دارایی ثابت (در طی عمر مفید ) بین سنوات مختلف عمر مفید آن ، وجود دارد ارائه می گردد.

به منظور تسهیل مطالعه فرمول های مربوط به این روش ها :

حرف C :

نماینده قیمت تمام شده دارایی ثابت ؛

حرف S :

نماینده قیمت فرسوده و کهنه دارایی ( قیمت دارایی ثابت در پایان عمر مفید یا ارزش اسقاط ) ؛

حرف n :

نماینده مدت عمر مفید ( بر حسب دوره مالی ، ساعات کار یا میزان تولید در طی عمر مفید ) ؛ حرف r :

نماینده نرخ استهلاک ( برای هر دوره مالی یا هر ساعت کار یا هر واحد تولید شده ) ؛

حرف D :

نماینده میزان استهلاک هر دوره مالی تعیین می گردد.

انتخاب روش (در توضیح روش های محاسبه استهلاک دارایی ثابت) :

انتخاب هر یک از روش های ذیل و ترجیح یکی بر دیگری باید با توجه به وضع خاص موسسه مالک دارایی ثابت ، نحوه استفاده از دارایی ثابت و سایر شرایط و اوضاع و احوال خاص به عمل آید.

آنچه باید مورد توجه خاص قرار گیرد این است که باید روش ثابتی برای محاسبه استهلاک در سنوات مختلف پیروی شود و در اجرای اصل ثبات رویه هر سال روش محاسبه تغییر نیابد.

روش مستقیم یا خط مستقیم ( یا طریقه اقساط مستقیم ) :

این روش ساده ترین و متداول ترین روش محاسبه استهلاک می باشد.

در اجرای این روش فرض بر این است که دارایی ثابت در تمام طول عمر مفید خود به طور یکسان مستهلک می شود.

به عبارت دیگر در این روش استهلاک دارایی ثابت به نسبت مساوی به سنوات عمر مفید آن تخصیص می یابد.

فرمول :

فرمول محاسبه استهلاک هر دوره مالی با این روش به شرح زیر می باشد :

در این روش میزان هزینه استهلاک و اندوخته استهلاک همه ساله مساوی است و در پایان عمر مفید دارایی ثابت قیمت دفتری آن (مانده مستهلک نشده ) برابر است با مبلغ پیش بینی شده قیمت فرسوده دارایی ثابت.

عیب روش :

عیب عمده این روش آن است که میزان استهلاک دارایی ثابت در همه سنوات عمر مفید مساوی می باشد.

به همین علت غالباً مبلغ هزینه استهلاک هر دوره مالی با استهلاک واقعی دارایی ثابت در دوره مذکور تناسبی ندارد.

معذلک این روش به علت سهولت آن در اکثر موسسات اقتصادی مورد استفاده قرار می گیرد.

روش ساعات کارکرد (در توضیح روش های محاسبه استهلاک دارایی ثابت):

در این روش فرض بر این است که دارایی ثابت هر چه بیشتر کار کند زودتر فرسوده و مستهلک می گردد.

مثلاً ماشینی که در شبانه روز یک نوبت 8 ساعته کار می کند دارای عمر مفید طولانی تر از ماشین مشابهی است که در شبانه روز دو نوبت 8 ساعتی مورد استفاده واقع می شود.

بنابر این ، با اتخاذ این روش ، عمر مفید دارایی ثابت بر حساب ساعات کار آن پیش بینی می شود و نرخ استهلاک در تمام مدت عمر مفید به شرح زیر محاسبه می گردد.

فرمول :

ساعت کارکرد* D=r

روش ساعات کارکرد بیشتر در موسسات صنعتی به کار می رود ، بدیهی است این روش را در موسسات غیر صنعتی نیز برای برخی از اقلام دارایی ثابت ، مانند وسایط نقلیه ، می توان به کار بست.

روش میزان تولید ( یا روش تعداد محصول ) (در توضیح روش های محاسبه استهلاک دارایی ثابت) :

این روش نیز مانند روش ساعات کارکرد ، بیشتر در موسسات صنعتی به کار می رود.

در روش میزان تولید ، عمر مفید دارایی ثابت ، غالباً یک ماشین ، بر حسب مقدار محصولی که می تواند تولید کند ، پیش بینی و برآورد می شود.

فرمول :

بنابر این در این روش نیز فرمول مربوط به نرخ استهلاک در تمام مدت عمر مفید به شرح زیر است :

میزان تولید* D=r

روش های نزولی یا کاهش پذیر (در توضیح روش های محاسبه استهلاک دارایی ثابت) :

در این روش ها مبلغ استهلاک در سال های ابتدایی عمر مفید دارایی ثابت به میزانی بیشتر و در سال های بعد به میزان کمتری محاسبه می شود.

طرفداران روش های نزولی استفاده از این روش را به دلایل زیر لازم می دانند :

هزینه های مهم مربوط به اقلام دارایی ثابت شامل هزینه استهلاک و هزینه تعمیرات می باشد.

چون هر چه از عمر مفید دارایی سپری شود هزینه تعمیرات آن معمولاً افزایش می یابد ، لذا باید در سنوات اولیه عمر مفید دارایی ثابت ، که هزینه تعمیرات آن کمتر است ، مبلغ بیشتری به عنوان هزینه استهلاک در نظر گرفت تا تقریباً در هر یک از سنوات عمر مفید جمع این دو هزینه ارزش دفتری چیست ؟ برابر با سنوات دیگر باشد.

بدیهی است ، این استدلال همیشه صادق نیست زیرا اولاً پیش بینی هزینه تعمیرات کار آسانی نیست و ثانیاً با واقعیت امر تطبیق نمی کند و غالباً میزان واقعی استهلاک سنواتی در سال های ابتدایی عمر مفید به مراتب کمتر از مبالغی است که با این روش ها به عنوان هزینه استهلاک سال های مذکور محاسبه می شود.

2 ) (در توضیح روش های محاسبه استهلاک دارایی ثابت)

قیمت اقلام دارایی ثابت در سال های اول کار به میزان بیشتری کاهش می یابد.

مثلاً چنانچه قیمت اتومبیل مدل سال 1996 در سال 1997 معادل 200.000 ريال کاهش یابد ، در سال 1999 ممکن است فقط معادل 50.000 ريال نسبت به ارزش آن در ابتدای سال مذکور تقلیل پیدا کند.

این استدلال نیز معارض با اصول حسابداری می باشد ، زیرا در انجام عملیات محاسباتی مربوط به دارایی ثابت وضع قیمت ها در بازار ملحوظ نظر واقع نمی شود.

معمولاً داران به مناسبت عدم اطمینان و عدم اطلاع از وضع آینده دور ، علاقه مندند در سال های نخستین سود بیشتری از فعالیت های انتفاعی خود تحصیل کنند و پیروی از ” اصل وضع هزینه های یک دوره از هزینه های همان دوره ” ایجاب می کند که در سنوات اولیه عمر یک دارایی ثابت مبلغ بیشتری به عنوان هزینه استهلاک دارایی مذکور محاسبه و در حساب ها منظور گردد.

غالباً دارایی ثابت در سال های اول عمر خود بهتر و بیشتر کار می کند و سود می دهد.

بنابر این به همان دلیلی که در بند سه تذکر داده شد لازم است هزینه استهلاک آن در این سال ها نیز به میزان بیشتری تعیین شود.

روش های نزولی محاسبه استهلاک متعدد است. ذیلاً سه روش از این روش ها که بیشتر مورد بحث و استفاده قرار می گیرد توضیح داده می شود :

1-روش محاسبه استهلاک بر مبنای قیمت دفتری (در توضیح روش های محاسبه استهلاک دارایی ثابت) :

در این روش میزان استهلاک در سنوات عمر مفید دارایی ثابت با نرخی ثابت و بر مبنای قیمت دفتری دارایی ثابت ( قیمت تمام شده پس از کسر استهلاک جمع شده سنوات قبل که ذیلاً با حرف B مشخص می گردد ) محاسبه می شود.

تعیین این نرخ کار ساده ای نیست و باید به ترتیبی تعیین شود که قیمت دفتری دارایی ثابت در پایان عمر مفید آن برابر با مبلغی باشد که قبلاً پیش بینی شده است.

فرمول :

فرمول این نرخ به شرح زیر می باشد :

(S/Cرادیکال) r=1-n

و پس از محاسبه این نرخ میزان استهلاک هر دوره مالی به ترتیب زیر محاسبه می شود :

نکته (در توضیح روش های محاسبه استهلاک دارایی ثابت) :

بدیهی است ، به منظور استفاده از فرمول این روش لازم است برای کهنه و فرسوده دارایی ثابت در پایان عمر مفید آن قیمتی پیش بینی شود.

البته در مواردی که کهنه و فرسوده دارایی ثابت در پایان دوره عمر مفید بدون ارزش پیش بینی می گردد ، باید به منظور به کار بستن فرمول فوق قیمت فرسوده دارایی ثابت را معادل یک ريال در نظر گرفت.

در عمل غالب موسساتی که این روش را به کار می بندند ، به منظور سهولت محاسبه به جای استفاده از فرمول فوق همه ساله میزان استهلاک را به نسبت معینی ( مثلاً 20 یا 25 درصد ) از قیمت دفتری ابتدای آن سال تعیین می نمایند.

بدیهی است با اتخاذ این رویه در پایان عمر مفید دارایی ثابت قیمت دفتری آن برابر یا مبلغ پیش بینی نخواهد بود.

2-روش مجموع سنوات (در توضیح روش های محاسبه استهلاک دارایی ثابت) :

در این روش مجموع استهلاک تمام سنوات عمر مفید ( قیمت تمام شده منهای قیمت فرسوده ) دارایی ثابت را در یک عدد کسری ضرب می کنیم که مخرج آن عبارت است از مجموع ارقام سنوات عمر مفید و صورت آن عبارت است از رقم آخرین سال عمر مفید به اضافه عدد 1 منهای رقم سال مورد استهلاک.

که در نتیجه این محاسبات مبلغ استهلاک سال مورد نظر به دست می آید.

فرمول :

معمولاً برای این روش فرمولی عرضه نمی شود ، لیکن در اینجا به منظور سهولت امر چگونگی این روش به صورت فرمول زیر نشان داده می شود :

D=(C-S)*(((n+1)-d)/Y)

در فرمول بالا مجموع ارقامی که معرف سال های عمر مفید دارایی ثابت می باشد با حرف Y مشخص گردیده و همچنین حرف d نماینده رقم سال مورد استهلاک ( مثلاً d برای سال اول عمر مفید عدد 1 و برای سال دوم عمر مفید عدد 2 و برای سال یازدهم عمر مفید عدد 11 می باشد ) است.

فرمول :

برای محاسبه Y می توان فرمول زیر را مورد استفاده قرار داد :

Y=n((n+1)/2)

3-روش نرخ نزولی استهلاک با محاسبه بر مبنای قیمت تمام شده :

این روش تا حدودی نظیر روش قبلی است با این تفاوت که در این روش

نرخ محاسبه استهلاک در سنوات مختلف به میل و تصمیم حسابدار ( یا مدیران موسسه ) تعیین می شود ؛

بر مبنای محاسبه معمولاً قیمت تمام شده دارایی ثابت است نه مجموع استهلاک آن در طی عمر مفید.

روش های دیگر محاسبه استهلاک (در توضیح روش های محاسبه استهلاک دارایی ثابت) :

علاوه بر روش های فوق روش های دیگری نیز برای محاسبه استهلاک وجود دارد که کمتر متداول است و به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد.

مانند روش های صعودی ( افزایش پذیر ) ، روش چند درصد سود ، روش قسط السنین ، روش بیمه نامه ، روش ارزیابی ، روش قیمت جایگزینی و روش های دیگر.

ارزش کل قفل شده (TVL) چیست؟ معیاری برای ارزیابی پروژه‌های دیفای

TVL کل ارزش قفل شده دارایی‌ها در یک پروتکل دیفای (Defi) است، که اغلب به عنوان معیاری برای منابع مختلف دیفای عمل می‌کند. همچنین TVL معیاری مرجع برای میزان کاربرد و ارزش و اعتبار یک پروتکل دیفای است؛ ولی جای سوال است که آیا TVL میزان سود و بهره در بازار دیفای را به درستی و دقیقی اندازه‌ گیری می‌کند؟ در این مقاله به این می‌پردازیم که TVL چیست و سپس ارزش کل قفل شده در شبکه‌های مختلف را مورد بررسی قرار می‌دهیم. با میهن بلاکچین همراه باشید.

ارزش کل قفل شده یا TVL چیست؟

ارزش کل قفل شده (TVL‌) در حوزه رمزارز‌ها نشان‌دهنده مجموع دارایی‌های سپرده‌گذاری (Stake) شده در پروتکل‌های دریافت پاداش‌، سود‌، کوین‌های جدید و توکن‌ها‌، درآمد ثابت و غیره در عرصه امور مالی غیرمتمرکز (DeFi‌) است. با توجه به اینکه خدمات بلاک چین بر روی شبکه‌های همتا‌به‌همتا توسعه داده می‌شوند‌، مرجع مرکزی برای حاکمیت‌، ساخت یا بهبود این اکوسیستم وجود ندارد. بنابراین‌، خود سرمایه‌گذاران ارز‌های دیجیتال برای ساخت بنیاد تا سطوح بالاتر این شبکه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

این معیار یک مولفه مهم از بازار کلی دیفای محسوب می‌شود. به گزارش سایت دیفای لیما در حال حاضر‌، کل ارزش قفل شده در این عرصه به صورت جهانی به میزان شگفت‌آور ۱۹۶ میلیارد دلار رسیده است و سپرده‌های اتریوم بیشترین سهم را به خود اختصاص داده‌اند. این در حالیست که TVL این حوزه در طول دو سال گذشته تنها به میزان ۴۰۰ میلیون دلار بوده است. با وجود تمام این تفاسیر‌، این پروتکل‌های دیفای دقیقا چه چیزی هستند و ارزش کل قفل شده چه مواردی را شامل می‌شود‌ و سرمایه‌گذاران چگونه می‌توانند از آنها بهره ببرند؟

اگر از سایت‌های ردیابی امور مالی غیرمتمرکز استفاده کرده باشید‌، احتمالا با عبارت ارزش کل قفل شده به عنوان یک مرجع برای سنجش پروژه‌های دیفای مواجه شده‌اید. به بیان ساده‌، ارزش کل قفل شده نشان‌دهنده تعداد دارایی‌هایی است که در آن لحظه در حال استیک شدن در یک پروتکل خاص هستند. این میزان ارزش به منظور نشان دادن تعداد وام‌های معوقه نیست‌، بلکه کل ذخایر عرضه بنیادینی را نشان می‌دهد که امنیت آن توسط یک برنامه خاص ارائه شده توسط دیفای به صورت کامل پشتیبانی می‌شود.

ارزش کل قفل شده معیاری است که برای اندازه‌گیری کردن سلامت کلی امور مالی غیرمتمرکز و ییلد فارمینگ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. شما می‌توانید میزان TVL را در بسیاری از خدمات ارائه شده در این عرصه مورد بررسی قرار دهید.

سه عامل اصلی در هنگام محاسبه کردن و بررسی تناسب TVL ارزش بازار خدمات DeFi در نظر گرفته می‌شوند:

• محاسبه ذخایر عرضه‌.
• حداکثر ذخایر عرضه.
• قیمت فعلی.

برای به دست آوردن میزان ارزش بازار فعلی‌، لازم است تا ذخایر عرضه در گردش را در قیمت فعلی ضرب کنید. برای به دست آوردن میزان تناسب TVL نیز لازم است تا عدد ارزش بازار به دست آمده را بر میزان ارزش کل قفل شده سرویس مورد نظر تقسیم کنید. یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای پیاده‌سازی نسبت TVL، در راستای تخمین زدن پایین بودن میزان ارزش دارایی دیفای مورد نظر یا بالاتر از حد واقعی بودن ارزش آن است. چنین امری به واسطه بررسی کردن نسبتی که مطرح کردیم به انجام می‌رسد. اگر این نسبت مقداری کمتر از ۱ داشته باشد‌، دارایی مورد نظر جای رشد داشته و ارزشی کمتر از حد واقعی دارد. در ادامه به طور کامل این موضوع را تشریح می‌کنیم.

شیوه محاسبه ارزش کل قفل شده به چه صورت است؟

محاسبه این عدد بسیار ساده است. فرض کنید یک سرمایه‌گذار کیف پول خود را به یک پلتفرم DeFi متصل کرده و به میزان ۱۰۰۰ دلار رمزارز را به یک استخر پول واریز می‌کند تا به عنوان اعتبار‌سنج در یک شبکه بلاکچینی فعالیت داشته باشد و در ازای آن پاداش دریافت کند.

در ادامه‌، او ۱۰۰۰ دلار ارز دیجیتال دیگر را در ازای دریافت سود در همان پلتفرم وام می‌دهد. سپس ۱۰۰۰ دلار کوین را در یک استخر نقدینگی سپرده‌گذاری می‌کند تا نقدینگی معاملاتی مورد نیاز برای مبادله بین آلتکوین‌های فرضی ناشناس را تامین کرده و کمیسیون این معاملات را دریافت کند. اگر این تنها کسب و کاری بود که پلتفرم فرضی دیفای کسب کرده بود‌، میزان ارزش کل قفل شده آن ۳۰۰۰ دلار بود. این تمام مفاهیمی است که برای محاسبه این عدد باید بدانیم.

برای محاسبه ارزش فعلی بازار لازم است تا ذخایر در گردش را در قیمت فعلی ضرب کنیم. این در حالیست که میزان TVL به واسطه ضرب کردن میزان منابع مالی که به عنوان وثیقه در یک اکوسیتسم قفل شده‌اند در قیمت فعلی دارایی‌ها محاسبه می‌شود. به بیان ساده‌ می‌توان گفت:

ارزش بازار = ذخایر در گردش × قیمت توکن

ارزش کل قفل شده = منابع مالی استیک یا سپرده‌گذاری شده × قیمت دارایی‌ها

شیوه استفاده از معیار TVL برای سنجش پروژه‌های دیفای

اکثر پلتفرم‌های دیفای مانند آوه (Aave‌)، پنکیک سواپ و یونی سواپ توکن‌هایی همسان با نام خود را صادر کرده‌اند تا کاربران بتوانند از خدماتی که تا به اینجا مطرح کردیم استفاده کنند. از همین رو‌، می‌توانیم با استفاده از TVL به عنوان یک معیار سنجش ارزش بنیادین‌ و سپس تقسیم کردن آن به ارزش بازار در مورد بیشینه بودن و یا کمینه بودن ارزش توکن‌های مورد نظرمان به نتیجه برسیم. این درست شبیه به روند محاسبه نسبت قیمت به ارزش دفتری (P/B‌) در سهام است.

در زمینه سهام هرچقدر میزان نسبت P/B بیشتر باشد، خرید آن سهام خطرناک‌تر است زیرا ارزش کمی از دید سرمایه‌گذاران در آن بستر دیده می‌شود و احتمال رجوع آنها به آن سهام بسیار کم است. ارزش بازار شرکت‌ها نیز می‌تواند از ارزش دفتری آنها فراتر برود‌، درست همانطور که ارزش بازار ارز‌های دیجیتال می‌تواند از TVL آنها بیشتر شود.

همین فرایند ارزش‌گذاری در مثال ما نیز صادق است. هرچقدر نسبت به دست آمده ما کمتر باشد بهتر است. به عنوان مثال‌، نسبت ارزش بازار به TVL آوه معادل ۰.۲۹ است، این در حالیست که این عدد برای یونی سواپ به میزان ۲.۴۰ و برای پنکیک سواپ به میزان ۰.۸۵ است. بنابر همین سنجش‌، توکن‌های آوه ارزان قیمت‌ترین توکن‌ها از میان این سه پلتفرم هستند و جای رشد بیشتری دارند.

علاوه بر این‌، می‌توان از نسبت ارزش بازار به TVL برای ارزیابی وضعیت فعلی روانشناسی سرمایه‌گذاران در بازار دیفای استفاده کرد. با تقسیم کردن مجموع ارزش بازار DeFi به ارزش کل قفل شده ۱۱۸.۰۱ میلیارد دلاری آن عدد ۰.۷۰ حاصل می‌شود و این امر نشان می‌دهد که این بستر در شرایط آرمانی به سر نمی‌برد و جای هیچ نگرانی نیست. تنها زمانی لازم است نگران این موضوع باشیم که عدد حاصل شده از نسبت ما، به ۳ یا ۴ برسد.

در پایان لازم به ذکر است که می‌توان از TVL‌برای اندازه‌گیری یکپارچگی خود پلتفرم‌های امور مالی غیرمتمرکز استفاده کرد. بدون شک‌، همه ما دوست داریم تا با سپرده‌گذاری کردن توکن‌های خود در پروتکل‌های دیفای به بازده و سود بالایی دست پیدا کنیم‌، اما پیشنهاد چنین سود‌هایی از جانب پلتفرم‌های ناشناس و شناخته نشده می‌تواند کلاهبرداری باشد. بنابراین‌، بهتر است تنها از پلتفرم‌هایی استفاده کنیم که ارزش کل قفل شده بیش از ۱ میلیارد دلار دارند و توسط شرکت‌های امنیت سایبری بلاک چین مانند CertiK حسابرسی می‌شوند. این فرایند درست شبیه به این است که هرچقدر صورت‌های مالی شرکت‌ها توسط حسابرسان بیشتری بررسی شود‌، معتبر‌تر و قابل اعتماد‌تر خواهند بود.

هرچقدر ترازنامه‌های پروتکل‌ها بهتر باشد‌، سرمایه‌گذاران بیشتری نیز به آنها اعتماد می‌کنند. به صورت کلی‌، این معیار مهمی برای سرمایه‌گذاران محسوب می‌شود که بدانند آیا می‌خواهند بر روی توکن‌های دیفای سرمایه‌گذاری کنند و یا اینکه قصد دارند تا از خدمات سود‌آور مختلف این اکوسیستم در حال تکامل بهره ببرند.

از کجا باید TVL پروژه‌های مختلف را به دست بیاوریم؟

معمولا با مراجعه کردن به سایت یک پروژه می‌توانید میزان TVL آن را متوجه شوید. همچنین میزان ارزش کل قفل شده پروژه‌های مختلف را می‌توان از منابع گوناگونی به دست آورد. در ادامه این مقاله به بررسی برخی از آنها می‌پردازیم:

DeFi Pulse

شما می‌توانید TVL پروژه‌های مختلف را از وب‌سایت‌هایی مثل DeFi Pulse ردیابی کنید. ارزش کل قفل شده به عنوان یک استاندارد واحد در ابتدا توسط DeFi Pulse بنیانگذاری شد. با این حال‌، توجه داشته باشید که DeFi Pulse بخش زیادی از منابع مالی قفل شده در محصولات ییلد فارمینگ را پوشش نمی‌دهد زیرا این پلتفرم تنها قرارداد‌های هوشمند زیرساختی را بر روی بستر بلاک چین اتریوم مورد بررسی قرار می‌دهد.

نمودار‌های این سایت به صورت ساعتی و با استفاده از مقدار کل ذخایر اتر (ETH‌) و توکن‌های ERC-20 تحت پوشش این قرارداد‌های هوشمند به روزرسانی می‌شوند. میزان TVL به دلار نیز با استفاده از این ذخایر منابع مالی و ضرب کردن آنها در قیمت ارز مورد نظر به دلار محاسبه می‌شود.

DeFi Llama

DeFi Llama تقریبا میزان TVL کل زنجیره‌های دیفای و نه فقط اتریوم صرف را محاسبه می‌کند. شما می‌توانید میزان ارزش کل قفل شده زنجیره‌های مختلف را به صورت جداگانه در این سایت بررسی کنید. به صورت طبیعی‌، هرچقدر میزان ارزش بیشتری در یک پروژه قفل یا لاک شده باشد، این احتمال وجود دارد که بازده ییلد فارمینگ بیشتری در آن پروژه ارائه شود. دلیل آن نیز به این واقعیت برمی‌گردد که سرمایه‌گذاران پول خود را در بستری قرار می‌دهند که بازده بالاتری داشته باشد.

تفاوت بین DeFi Pulse و DeFi Llama و هر جمع‌آوری‌کننده یا اگریگیتور داده دیگری‌ از ارائه‌دهندگان داده متفاوت و قوانین مختلف پروژه‌ها نشئت می‌گیرد.

ارزش کل قفل شده در زنجیره‌های دیفای

مقایسه TVL بلاکچین‌ها

از نقطه نظر کلان می‌توان این معیار را به عنوان هزینه کل تمامی دارایی‌های سپرده‌گذاری و هولد شده در قراردادهای هوشمند بلاک چین اتریوم (یا هر بلاک چین دیگری‌) در نظر گرفت. برای مقایسه TVL زنجیره‌های مختلف می‌توانید به DeFi Llama مراجعه کنید، که تقریبا داده‌های مربوط به این معیار را از تمامی بلاک چین‌ها جمع‌آوری می‌کند.

در ادامه می‌توانید ارزش کل قفل شده ۳ زنجیره اصلی که به ترتیب از بیشترین به کمترین میزان مرتب شده‌اند را مشاهده کنید.

ارزش کل قفل شده اتریوم

در زمان نگارش این مقاله‌، TVL اتریوم به میزان ۱۰۹ میلیارد دلار رسیده است. پروژه‌هایی که بیشترین میزان ارزش کل قفل شده در بستر اتریوم را به خود اختصاص داده‌اند عبارتند از کرو (Curve‌)‌، اینستادپ (InstadApp‌) و آوه.

ارزش کل قفل شده اتریوم از تمامی بلاک چین‌های دیگر بیشتر بوده و ETH در مقایسه با آنها از میزان دامیننس یا سلطه بسیار زیادی در این عرصه برخوردار است.

ارزش کل قفل شده بایننس

ارزش کل قفل شده بایننس پس از شبکه اتریوم در جایگاه دوم قرار دارد. پروژه‌هایی که بیشترین میزان TVL را در بایننس به خود اختصاص داده‌اند عبارتند از پنکیک سواپ‌، ونوس (Venus‌) و ترنچس (Trachess‌).

ارزش کل قفل شده سولانا

سولانا در جایگاه سوم پروژه‌هایی قرار دارد که بیشترین میزان TVL را به خود اختصاص داده‌اند. در زمان نگارش این مقاله‌، میزان ارزش کل قفل شده در این پروژه معادل ۶.۰۹ میلیارد دلار است. پروژه سوشی سواپ بیشترین تعداد زنجیره‌های ادغام شده در این بستر را به خود اختصاص داده است.

دابل کامپوند چیست؟

این عبارت نشان‌دهنده ایده بسیار مهمی است که ممکن است برای افراد تازه‌وارد به حوزه دیفای کمی گیج‌کننده باشد. این اصطلاح در رابطه با رپد توکن‌ها و توکن‌های مشتقه یا مصنوعی به کار می‌رود. به عنوان مثال به استفاده از ۵۰۰ دلار بیت کوین در شبکه اتریوم به عنوان وثیقه می‌توان اشاره کرد.

در کل اکوسیستم بازار رمزارز این مقدار به عنوان ۱۰۰۰ دلار ارزش محسوب می‌شود. بدین صورت که به میزان ارزش ۵۰۰ دلار بیت کوین در بلاک چین Bitcoin و ۵۰۰ دلار رپد BTC در اکوسیستم Ethereum در مجموع وجود خواهد داشت. در هنگام تبادل کردن استیبل کوین‌هایی مثل USDC و تبدیل آنها به CUSDC (استیبل کوین مشتقه کامپوند که نسبت ۱ به ۱ با USDC دارد‌) در Compound و یا هر پلتفرم وام‌دهی دیگری‌ نیز فرایند یکسانی با مثال قبل شکل می‌گیرد.

لازم به ذکر است که گاهی از اوقات توکن‌ها دو بار شمارش می‌شوند. این امر هیچ مشکلی در روند بررسی TVL به وجود نمی‌آورد. تنها کافیست بدانید که گاهی ارزش کل قفل شده در چنین بستر‌هایی دو بار شمرده می‌شود. در هنگام محاسبه TVL هر دوی این مقادیر را در نظر می‌گیریم. شاید این رویکرد کامل و صحیحی نباشد، اما تا به امروز به عنوان تنها دست‌یافت و راهکار پیش روی ما محسوب می‌شود.

پرسش و پاسخ (FAQ)

• ارزش کل قفل شده (TVL) چیست؟

شاخص TVL معیاری برای نشان دادن میزان کل نقدینگی در یک اکوسیستم در بلاک چین و در حوزه دیفای است. کاربران در پروتکل‌های دیفای دارایی‌های خود در استخرهای نقدینگی سپرده‌گذاری یا استیک می‌کنند. کل ارزش قفل شده در این پروتکل‌ها نشان‌دهنده شاخص TVL است.

ارزش کل قفل شده هر پروژه نشان‌دهنده میزان اعتبار و استفاده کاربران از آن است. هر چه میزان TVL یک پروژه بالاتر باشد، امنیت آن نیز بالاتر خواهد بود. به طور کلی یکی از مواردی که کاربران برای سرمایه‌گذاری در پروتکل‌های دیفای باید به آن توجه داشته باشند، میزان TVL پروژه و اطمینان از امنیت آن است.

• ارزش کل قفل شده یک پروتکل چگونه محاسبه می‌شود؟

TVL یک پروژه از ضرب میزان دارایی‌ها استیک شده در آن در قیمت دارایی‌ها محاسبه می‌شود.

جمع بندی

ارزش کل قفل شده (TVL) یکی از مهم‌ترین شاخص‌ها برای ارزیابی یک پروژه دیفای محسوب می‌شود. این شاخص نشان‌دهنده کارایی و میزان اعتماد کاربران به یک پروتکل دیفای است. همچنین TVL می‌تواند نشان‌دهنده میزان استفاده از یک شبکه بلاکچینی برای ساخت و توسعه برنامه‌های غیر‌متمرکز باشد. توصیه می‌شود برای سرمایه‌گذاری در هر یک از پروتکل‌های دیفای، ابتدا میزان ارزش کل قفل شده آن را مورد بررسی قرار داده و سپس اقدام به سرمایه‌گذاری کنید. در این مقاله به این پرداختیم که TVL چیست و سپس ارزش کل قفل شده در شبکه‌های مختلف را مورد بررسی قرار دادیم. نظر شما درباره TVL پروژه‌های مختلف چیست؟ به نظر شما کدام پروژه دیفای می‌تواند در آینده بیشترین میزان TVL را به خود اختصاص دهد؟ نظرات و تجربیات خود را با ما در میان بگذارید.